Μαρτίου | 2017 | "Η παρέα μας"

Η 6η Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως ημέρα κατά του σχολικού εκφοβισμού. Το συγκεκριμένο φαινόμενο, ευρέως γνωστό ως bullying, αν και δεν συναντάται σε μεγάλη συχνότητα και έκταση στο νηπιαγωγείο, ωστόσο είναι ένα θέμα το οποίο θεωρούμε αναγκαίο να διαχειριστούμε, επειδή πιστεύουμε οτι ΄΄η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία΄΄.
‘Ετσι αρχικά, αφηγήθηκα μία ιστορία με ένα φανταστικό ήρωα, τον Βασίλη, όπως τον ονόμασαν τα παιδιά, ο οποίος είχε ΄΄μεγάλη καρδιά΄΄ και ήταν ευγενικός με όλους.

Ωστόσο δεν είχε θετική αντιμετώπιση από τους συμμάθητές του, το ρόλο των οποίων πήραν τα παιδιά της τάξης μας. Κάθε παιδί πήρε στο χέρι του μία μικρή καρδιά (κομμάτι της μεγάλης καρδιάς) και έλεγε κάτι αρνητικό για τον Βασίλη,(φύγε από κοντά μου, δεν είσαι φίλος μου, χάλια τα παπούτσια σου κλπ). Κάθε φορά που κάποιος έλεγε κάτι, ταυτόχρονα τσαλάκωνε και τη μικρή καρδιά και την πετούσε κάτω. Όταν όλοι τελείωσαν, πήραν την καρδιά στα χέρια τους και προσπάθησαν να την κάνουν όπως πριν, αλλά διαπίστωσαν πως ήταν δύσκολο να επανέλθει στην αρχική της μορφή. Όταν τους ρώτησα ΄΄γιατί δεν μπορεί να γίνει όπως πριν΄΄, μου απάντησαν χωρίς δεύτερη σκέψη,΄΄επειδή την πληγώσαμε!΄΄ Αρχίσαμε τότε να σκεφτόμαστε πώς μπορούμε να επανορθώσουμε και τα παιδιά πρότειναν να πούμε στο Βασίλη λόγια αγάπης. Έτσι κάθετί που έλεγε κάποιος, το έγραφα στην μικρή καρδιά και αρχίσαμε πάλι να συνθέτουμε την ΄΄μεγάλη καρδιά΄΄ του Βασίλη. Η καρδιά του Βασίλη βρήκε πάλι στη θέση της, αλλά καταλάβαμε πως ποτέ πια δεν θα ήταν όπως πριν. Καταλήξαμε όλοι μαζί πως όχι μόνο τα χέρια αλλά και τα λόγια μπορούν να ΄΄πληγώσουν και να τσαλακώσουν την καρδιά μας΄΄ και συμφωνήσαμε πως δεν θέλουμε να το κάνουμε αυτό σε ένα φίλο μας, ούτε θα θέλαμε να βρεθούμε στη θέση του Βασίλη. Με αφορμή την ιστορία δημιουργήσαμε μια αφίσα και βγάλαμε τα δικά μας συνθήματα.
Προσπαθήσαμε να μπούμε στο ρόλο των προσώπων που εμπλέκονται σε μια κατάσταση σχολικού εκφοβισμού, μέσα από βιωματικά παιχνίδια, αλλά και την αφήγηση της ιστορίας ΄΄Ένα μήλο την ημέρα΄΄
Πατήστε στο link για να δείτε το σχετικό βίντεο
Δυνατοί απέναντι στο bullying! on PhotoPeach https://photopeach.com/embed/8575t5

Σε άλλη στιγμή, επεξεργαστήκαμε το εξαιρετικό ποίημα του εκπαιδευτικού και συγγραφέα Γιώργου Κατσέλη, το οποίο εικονογράφησαν τα παιδιά σε ζευγάρια και το κάναμε ένα βιβλίο. Μπορείτε να το δείτε πατώντας επάνω.

Book titled 'ΖΩΗ ΜΠΡΟΣΤΑΓιώργος Κατσέλης'

Read this free book made on StoryJumpervar pr=((«https:» == document.location.protocol) ? «https:» : «http:»);if (typeof SJScriptLoaded === «undefined») {window.SJScriptLoaded = true;var s = document.createElement(«script»);s.src = pr+»//www.storyjumper.com/script/storyjumper-embed.js»;document.getElementsByTagName(«head»)[0].appendChild(s);function r(f){/in/.test(document.readyState)? setTimeout(«r(«+f+»)»,9) : f()}r(function() { SJMakeBookOpenLightBox(); });}

Ύστερα από τα παραπάνω, κοινή διαπίστωση όλων μας ήταν οτι ΄΄Μια καρδιά είναι πολύ εύκολο να πληγωθεί με λόγια΄΄ κι εμείς υποσχεθήκαμε να προσπαθήσουμε να είμαστε περισσότερο προσεχτικοί με τα λόγια μας αλλά και με τις πράξεις μας, απέναντι στους συμμαθητές μας.

Αποχαιρετάμε τον χειμώνα με μια ιστορία που έβγαλαν τα ίδια τα παιδιά για ένα σπουργιτάκι με αφορμή το γνωστό τραγούδι «ένα σπουργιτάκι τόσο δα».
Ξεκινήσαμε με την εκμάθηση του τραγουδιού. Τους διηγήθηκα μια ιστορία με ένα σπουργιτάκι που έψαχνε ψιχουλάκια να φάει μέσα στον χειμώνα. Ένα παιδάκι ο Αιμίλιος το αγάπησε, το τάισε και του έδειξε ότι μπορεί να τον εμπιστευτεί. Στη συνέχεια τους τραγούδησα το γνωστό τραγουδάκι:
Ένα σπουργιτάκι τόσο δα
στο παραθυράκι πως χοροπηδά
Τσίου τσίου λέει κρύο φοβερό
ούτε ΄να σποράκι δεν μπορώ να βρω
Έλα σπουργιτάκι τραλαλα
έχω να σου δώσω ψίχουλα πολλά
είμαι ΄να παιδάκι με καρδιά καλή
έλα σπουργιτάκι σ’αγαπώ πολύ.
Πρώτα το τραγουδήσαμε με τις ανάλογες κινήσεις

Στη συνέχεια, τραγουδήσαμε την μελωδία σιγοψιθυρίζοντας, με κλειστό στόμα κάνοντας μμμ, λαλαλα, με την λαλιά των ζώων γαβγαβγαβ,νιάου νιάου,τσίου τσίου, αλλά και γελώντας ή κλαίγοντας και πάντα με τις ανάλογες κινήσεις.

Δουλέψαμε τις έννοιες Piano (σιγανά) και Forte (δυνατά), σε ομάδες, με το αριστερό και δεξί μου χέρι να ανεβοκατεβαίνει.
Συνδέσαμε το ρυθμό του τραγουδιού με την ρυθμική κίνηση των παιδιών. Τα παιδιά περπατάνε ελεύθερα στο χώρο. Όταν αρχίσω να χτυπάω το ταμπουρίνο, προσαρμόζουν το βήμα τους στο ρυθμό που ακούν: μισά ή τέταρτα.

‘Εγινε «διάλογος»: δύο παιδιά τραγουδούν. Ο καθένας τραγουδά τα λόγια του ρόλου του, ενώ τα άλλα παιδιά τραγουδάνε τα λόγια που περιγράφουν την κατάσταση

Η δραματοποίηση του τραγουδιού συνδυάστηκε με την παράλληλη ενορχήστρωσή του, αφού πρώτα αποφασίσαμε ποια όργανα θα παίξουν τέταρτα και ποια μισά.

Εγώ απλά, προσπάθησα να διευθύνω τις ομάδες:τέταρτα(ταμπουρίνο,ντέφι, ξυλάκια), μισά (τρίγωνα, κουδουνάκια, πιατίνια) και η τρίτη ομάδα κρατούσε τον ρυθμό με παλαμάκια (τέταρτα).

Τα παιδιά είχαν την ιδέα να μαζέψουν τα ψίχουλα από το πρωινό τους, να τα βάλουνε στο παράθυρο, για να φάνε τα σπουργιτάκια!

Ζωγράφισαν το τραγούδι.

Κόψανε, βάψανε και πέρασαν κλωστή σε γάντι σαν να ήτανε η χούφτα μας για να κρατήσουμε το σπουργιτάκι και να το ζεστάνουμε

Ξεκινήσανε «Μια φορά κι έναν καιρό ….» και κάναμε το τραγούδι ιστορία.

Στο βίντεο που ακολουθεί εικονογράφησαν την ιστορία, αφού συνεργάστηκαν υπέροχα και το κάναμε βιβλίο!