Ξεκινήσαμε τη χρονιά με πολλά παιχνίδια και ιστορίες που είχαν ως στόχο την καλλιέργεια θετικού κλίματος μέσα στην τάξη, την οικοδόμηση θετικών σχέσεων και την ανάπτυξη πνεύματος συνεργασίας. Μια από τις ιστορίες που αφηγηθήκαμε ήταν «Ο γέρος και οι δώδεκα γιοι του». Η αφήγηση λοιπόν ξεκινάει: «Ζούσε κάποτε ένας γέρος γεωργός που είχε δώδεκα γιους, που συνέχεια τσακώνονταν μεταξύ τους…». Στη συνέχεια, ο γέρος της ιστορίας μας, με μια παρομοίωση των παιδιών του με βέργες από ξύλα, τους δίνει να καταλάβουν ότι: «…καλά μου παιδιά, είστε κι εσείς όπως οι βέργες αυτές. Αν είστε ενωμένοι κι αγαπημένοι ο ένας κοντά στον άλλον, δεν θα μπορέσει κανείς να σας βλάψει. Αν συνεχίσετε να τσακώνεστε, θα είστε πάντα μόνοι και πολύ εύκολα θα καταστραφείτε». Μετά την αφήγηση, παίξαμε ένα παιχνίδι με ζάρι, στις πλευρές του οποίου υπάρχουν γραμμένες οι λέξεις: ξαναρίξε, αρχή, τέλος, τίτλος, ήρωας, αλήθεια (γιατί κάθε ιστορία κρύβει μια αλήθεια για τη ζωή μας). Το κάθε παιδί ρίχνει το ζάρι και απαντάει σε αυτό που του ζητάει η λέξη που έτυχε. Έτσι, βεβαιωνόμαστε ότι τα παιδιά έχουν καταλάβει βασικά δομικά στοιχεία της ιστορίας. Δεν μείναμε όμως μόνο στην αφήγηση και το παιχνίδι, αλλά δοκιμάσαμε κι εμείς να σπάσουμε βέργες (ξυλάκια από σουβλάκι). Φυσικά όλοι μπορέσαμε να σπάσουμε από μία βέργα μόνη της, αλλά κανένας μας δεν κατάφερε να σπάσει ούτε μία βέργα, όταν αυτές ήταν δεμένες γερά μεταξύ τους.
Συζητήσαμε για το ποιος είναι ο δεσμός που ένωνε τις βέργες (ένα κομμάτι σκοινί) και ποιοι είναι οι δεσμοί που ενώνουν τους ανθρώπους (που θα έπρεπε να ενώνουν και τους δώδεκα γιους). Τα παιδιά είπαν: η αγάπη, η αγκαλιά, η φιλία, η συνεργασία. Παίξαμε στη συνέχεια το παιχνίδι «Τα ζιζανιάκια». Τα παιδιά χόρεψαν με μουσική και δημιούργησαν ζευγάρια. Μερικά παιδιά έγιναν ζιζανιάκια και προσπαθούσαν να χωρίσουν τα ζευγάρια, όμως δεν τα κατάφεραν! Οι ρόλοι στο παιχνίδι εναλλάσσονταν. Διασκεδάσαμε και κατανοήσαμε ακόμη καλύτερα, με βιωματικό τρόπο, τους δεσμούς για τους οποίους είχαμε μιλήσει.
Τέλος, συζητήσαμε για τα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας και αυτά που δεν μπορούμε ή που τα κάνουμε πολύ καλύτερα με τη βοήθεια ενός φίλου. Τα παιδιά είχαν πολλές ιδέες: δεν μπορώ να μεταφέρω μόνος μου το παγκάκι της παρεούλας μας στην τάξη, δεν μπορώ να φτιάξω μόνος μου ένα δύσκολο παζλ ή μια δύσκολη κατασκευή, δεν μπορώ να κουβαλήσω μόνος μου ένα βαρύ κουτί κ.λ.π. Ο καθένας μας ζωγράφισε αυτό που μπορεί να κάνει πολύ καλύτερα με τη βοήθεια ενός φίλου.
Το συμπέρασμά μας: ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΟΛΟΙ ΜΑΖΊ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ!
"Η παρέα μας" 