Το νηπιαγωγείο μας συμμετείχε ενεργά στην Παγκόσμια Εβδομάδα Δράσης για την Εκπαίδευση 2015: «Η εκπαίδευση στο στόχο ξανά», 27 Απριλίου – 3 Μαΐου 2015, χρησιμοποιώντας κυρίως εκπαιδευτικό υλικό που παρέχεται από την οργάνωση action aid. Λόγω του ενδιαφέροντος των παιδιών, το πρόγραμμα συνεχίστηκε για άλλη μία εβδομάδα.
Για να εισάγουμε τα παιδιά στο θέμα, διαβάσαμε, πριν ξεκινήσει η εβδομάδα δράσης, το βιβλίο «Δώσε την αγάπη», το οποίο περιγράφει με εξαιρετικό τρόπο τις σχέσεις παιδιών από διαφορετικές χώρες που φοιτούν σε ένα σχολείο και καταλήγει στο ότι το να δίνουμε την αγάπη σε ένα παιδί από άλλη χώρα είναι τόσο απλό, όπως το να… προσφέρουμε ένα μήλο.
Παίξαμε ένα σχετικό παιχνίδι αλλάζοντας τη λέξη «μήλο» και προσθέτοντας δικές μας και ζωγραφίσαμε το παιχνίδι μας και τους τρόπους με τους οποίους δίνουμε αγάπη.
Ξεκινήσαμε το Πρόγραμμα με το βιβλίο «Η παγκόσμια Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου» το οποίο είχαμε διαβάσει στις 11 Δεκεμβρίου με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Παιδιού.
Συζητήσαμε για τις ανάγκες / δικαιώματα των παιδιών όλου του κόσμου που είναι οι ίδιες, όσο διαφορετικά κι αν είναι τα παιδιά αυτά. Τα παιδιά πρότειναν πάρα πολλές ιδέες και δημιούργησαν συνεργατικά ένα βιβλίο για το θέμα αυτό στο οποίο έγραψαν και ζωγράφισαν τις ιδέες τους.
Τα παιδιά λοιπόν όλου του κόσμου έχουν ανάγκη από: «αγάπη, χαρά, φαγητό, νερό, ρούχα, καθαριότητα, σπίτι, οικογένεια, γιατρούς, φάρμακα, παιχνίδι, ειρήνη, φροντίδα, ασφάλεια, φίλους, διασκέδαση, εκπαίδευση, ελπίδα, όνειρα».
Το εξώφυλλο του βιβλίου μας.
Στη συνέχεια, φτιάξαμε μία αφίσα για τις ανάγκες αυτές και την κολλήσαμε στην πόρτα του σχολείου μας για να πληροφορήσουμε και τους γονείς μας για το θέμα αυτό.
Με αφορμή μία επίσκεψή μας σε ένα κοντινό στο σχολείο μας λιβάδι με παπαρούνες…
… με αφορμή το βιβλίο που διβάσαμε «Το χαρούμενο λιβάδι» και την αντίστοιχη ομαδική μας εργασία…
…
… κάναμε μία σύνδεση ανάμεσα στα παιδιά και στα λουλούδια. Τα λουλούδια είναι διαφορετικά, στο ύψος, στα χρώματα, στα φύλλα κ.λ.π. διαφορές που περιγράφονται στο παραπάνω βιβλίο, όμως όλα έχουν ανάγκη από νερό, χώμα, αέρα, ήλιο. Έτσι και τα παιδιά όλου του κόσμου, είναι διαφορετικά στο χρώμα, στις προτιμήσεις, στη γλώσσα που μιλούν, στις ικανότητες κ.λ.π., όμως έχουν όλα τις ίδιες ανάγκες. Για να κατανοήσουν καλύτερα τα παιδιά αυτή την έννοια παίξαμε ένα παιχνίδι ρόλων, σχετικό με το θέμα του βιβλίου, στο οποίο ένα παιδί ήταν συντονιστής και έδινε το λόγο και τα υπόλοιπα χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Η κάθε ομάδα υποστήριζε μία διαφορετική άποψη και έλεγε ο καθένας τα επιχειρήματά του. Επαναλάβαμε το παιχνίδι με άλλο συντονιστή, ώστε η κάθε ομάδα να υποστηρίξει και την αντίθετη άποψη. Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι δεν έχει σημασία αν είμαστε διαφορετικοί, μπορούμε να είμαστε όλοι μια παρέα και να μαθαίνει ο ένας από τον άλλον.
Στη συνέχεια, διαβάσαμε αποσπάσματα από το βιβλίο της UNICEF «Μια ζωή σαν τη δική μου» και συζητήσαμε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά σε διάφορες χώρες του κόσμου.
Διαβάσαμε την ιστορία 4 παιδιών από τη Νιγηρία, το Μπαγκλαντές και το Πακιστάν, που μας σύστησε η action aid, βρήκαμε τις χώρες καταγωγής τους στον παγκόσμιο χάρτη και καρφιτσώσαμε τις φωτογραφίες τους.
Η Μαλάλα ονειρεύεται και αγωνίζεται ώστε να υπάρχουν σχολεία για όλα τα παιδιά του κόσμου, ο Τζόσουα ονειρεύεται να πείσει όλα τα παιδιά από το χωριό του να πάνε στο σχολείο, η Σεφιγιάτ δεν έχει πάει ποτέ στο σχολείο και ονειρεύεται να πάει για να μπορέσει να γίνει γιατρός και να βοηθάει τους ανθρώπους και η Κόνα πηγαίνει στο σχολείο 4 μέρες τον μήνα, γιατί τις υπόλοιπες βοηθάει την οικογένειά της στη δουλειά. Ονειρεύεται να γίνει δασκάλα. Ζωγραφίσαμε το όνειρο των παιδιών αυτών και γράψαμε το όνομά τους και το όνομα της χώρας τους.
Είδαμε το τρέιλερ της ταινίας «Vado a scuola» (Πηγαίνω στο σχολείο), όπου παρουσιάζονται οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν 4 παιδιά από 4 μέρη του κόσμου για να πάνε στο σχολείο τους. http://www.youtube.com/watch?v=M8dV0DYeQ7w.
Συζητήσαμε για πολλά παιδιά στην Ασία και στην Αφρική που δουλεύουν, ενώ θα έπρεπε να πηγαίνουν στο σχολείο και είδαμε στο you tube σχετικές εικόνες.
Φτιάξαμε ένα κολλάζ με τον πλανήτη γη και χρωματίσαμε τις ηπείρους σύμφωνα με τον συμβολισμό των χρωμάτων των κύκλων στο σήμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Δημιουργήσαμε στην τάξη μας μία γωνιά με σχετικό υλικό, όπου τοποθετήσαμε σχετικά βιβλία και έντυπα από την action aid και από εθελοντικές οργανώσεις.
Δύο κούκλες επισκέφτηκαν την τάξη μας.
Η κούκλα με τα παιδιά από όλο τον κόσμο…
… τραγουδήσαμε μαζί και χορέψαμε σε κύκλο το τραγούδι «Αν όλα τα παιδιά της γης» (στίχοι: Ρίτσος)
…και η Ειρήνη…
…που μας αφηγήθηκε την ιστορία «Πετώντας για την ειρήνη», η οποία στηρίζεται στο ομώνυμο εξαιρετικό παιδικό θεατρικό έργο, από την ομάδα Λώτινος Ήλιος.
Στην ιστορία αυτή, τρία παιδιά καταφέρνουν να βρουν τα τρία μαγικά κλειδιά της αγάπης, της ενότητας και της καλοσύνης και με αυτά να ελευθερώσουν από τη φυλακή την Ειρήνη, την οποία είχε κλείσει εκεί η μάγισσα Διχόνοια. Η Ειρήνη λοιπόν επισκέπτεται το σχολείο μας και επειδή είναι πολύ χαρούμενη που ελευθερώθηκε αποφασίζει να κάνει κάποια δώρα σε όλο τον κόσμο και ζητάει τη βοήθεια των παιδιών της τάξης μας για να τα μοιράσει. Έτσι, μέσα από ένα παιχνίδι με ζάρι που παίζουμε, στο οποίο το κάθε χρώμα της πλευράς του αντιστοιχεί σε μία ήπειρο, η Ειρήνη μαζί με τα παιδιά μοιράζουν τα δώρα και συζητούν γι΄ αυτά.
Τα παιχνίδια μας αρέσουν πολύ. Μέσα από αυτά μαθαίνουμε και διασκεδάζουμε. Έτσι, μία μέρα αποφασίζουμε να παίξουμε ένα παιχνίδι εθελοντισμού, για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους σε ένα χωριό, σε μια χώρα του τρίτου κόσμου. Στο χωριό αυτό τα παιδιά δεν πηγαίνουν στο σχολείο, γιατί για να φτάσουν σε αυτό, πρέπει να περάσουν ένα ορμητικό ποτάμι, όπως η Σεφιγιάτ και δεν υπάρχει γέφυρα. Επίσης, δεν υπάρχει βρύση και αναγκάζονται να περπατούν πολύ για να προμηθευτούν νερό και να το κουβαλήσουν με κόπο στα σπίτια τους. Χωριζόμαστε σε ομάδες μικρών εθελοντών που θα ταξιδέψουν σε συτή τη χώρα για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους.
Η πρώτη ομάδα ξεκινάει…
… είναι η ομάδα που έχει συγκεντρώσει τρόφιμα και ρούχα για να τα προσφέρει στους ανθρώπους αυτούς.
Ακολουθεί η δεύτερη ομάδα…
…. οι γεωπόνοι, που θα τους δείξουν πώς να καλλιεργούν τη γη.
Σειρά έχουν…
… οι γιατροί που εμβολιάζουν τα παιδιά και προσφέρουν φάρμακα.
Δεν θα μπορούσε να λείπει η ομάδα των…
… δασκάλων, αφού όπως έχουμε πει η εκπαίδευση αποτελεί βασικό δικαίωμα.
Απαραίτητοι είναι και οι…
… μηχανικοί για να σχεδιάσουν και να χτίσουν μία γέφυρα στο ποτάμι και μία βρύση στο κέντρο του χωριού.
Έτσι, χάρη στους μικρούς εθελοντές μας, οι συνθήκες ζωής γίνονται καλύτερες στο χωριό.
…η βρύση είναι έτοιμη, ώστε όλοι να μπορούν να χαίρονται ένα βασικό αγαθό, το νερό.
Και το κυριότερο…
… τα παιδιά μπορούν να περάσουν το γεφυράκι και να πάνε στο σχολείο!!!
Γιατί, όπως είπαν τα παιδιά της τάξης μας, στο σχολείο πηγαίνω για να… «μαθαίνω γράμματα, να τραγουδάω, να παίζω, να χαίρομαι, να μοιράζομαι, να αγκαλιαζόμαστε και να δίνουμε ευτυχία, να κάνω φίλους, να μάθω να διαβάζω, να είμαι ήρεμος, να έχω φως στη ζωή μου, να γίνω πιο έξυπνος άνθρωπος, να κάνω όνειρα, να ελπίζω, να είναι ο κόσμος μας καλύτερος».
Η action aid ζήτησε από όλα τα σχολεία που συμμετείχαν στο Πρόγραμμα να δημιουργήσουν μία αφίσα «Θέλω να πηγαίνω στο σχολείο για να …», ώστε να τις στείλει στους Υπουργούς των κρατών που θα συμμετέχουν σε μια σύνοδο στη Νέα Υόρκη τον Σεπτέμβριο, στην οποία θα συζητηθεί το θέμα της εκπαίδευσης και του αναλφαβητισμού. Έτσι δημιουργήσαμε τη δική μας αφίσα, σύμφωνα με αυτά που είχαν πει τα παιδιά.
Δουλεύουμε όλοι μαζί και η αφίσα μας είναι έτοιμη…
Διαβάζουμε την ιστορία «Ένα πειρατικό καράβι», με πρωταγωνιστές τα 4 παιδιά που γνωρίσαμε από την action aid και στη συνέχεια κάνουμε μια δραματοποίηση, που αποτελεί διασκευή της ιστορίας.
Τα 4 παιδιά ξεκινούν με το καράβι τους, για να μαζέψουν τις αφίσες από όλα τα σχολεία και να τις πάνε στη Νέα Υόρκη.
Διασχίζουν θάλασσες… ενώ η Νέα Υόρκη με το Άγαλμα της Ελευθερίας τους περιμένει…
….φτάνουν στην Ελλάδα, παίρνουν την αφίσα που ετοιμάσαμε…
….και φτάνουν κατάκοπα στη Νέα Υόρκη. Καθώς πέφτουν να ξεκουραστούν, πριν παραδώσουν την αφίσα στους υπουργούς, ο κύριος Αναλφάβητος κλέβει όλες τις λέξεις και τις κρύβει στο σεντούκι του. Τα παιδιά ξυπνούν και δεν πιστεύουν αυτό που βλέπουν. Οι λέξεις από την αφίσα τους έχουν εξαφανιστεί. Ευτυχώς η λέξη «ελπίδα» κατάφερε να ξεφύγει…
…οδηγεί τα παιδιά κρυφά στο μέρος όπου ο κύριος Αναλφάβητος έκρυψε τις λέξεις, τις παίρνουν και παίζοντας ένα παιχνιδόλεξο, ανασυνθέτουν την αφίσα. Το κάθε παιδί με διαδικασίες σύγκρισης βάζει και από μία λέξη.
Η τελευταία λέξη τοποθετείται. Όμως ο κύριος Αναλφάβητος τους παρακολουθεί. Τα παιδιά τρομάζουν…
… αλλά κυττάζουν καλύτερα. Τι βλέπουν; Ένα δάκρυ κυλά στο πρόσωπό του!
Δεν είναι τελικά και τόσο κακός. Τους εκμυστηρεύεται ότι ποτέ του δεν πήγε στο σχολείο και ότι μέχρι τώρα ζούσε στο σκοτάδι. Τώρα κατάλαβε πόσο σημαντικές είναι οι λέξεις και πόσο ωραίο είναι να ακούς παραμύθια. Γι΄ αυτό θα τους οδηγήσει στο κτίριο της συνόδου, ώστε να παραδώσουν την αφίσα τους στους υπουργούς.
Οι Υπουργοί συνεδριάζουν. Ελπίζουμε να ακούσουν τις φωνές των παιδιών όλου του κόσμου και να φροντίσουν ώστε σε κάθε γωνιά του πλανήτη να υπάρχουν σχολεία για όλα τα παιδιά.
"Η παρέα μας" 